Heart desease and supplements

D-Ribose voor het hart

D-RIBOSE 

Nadat twee cardiologen, Stephen Sinatra en James Roberts, jaren lang bezig waren geweest met angiogrammen en spoedeisende behandelingen van hartziekten, waren ze er moe van geworden dat ze het niet klaar kregen dat hun patiënten definitief herstelden.

Toen ze echter begonnen complementaire therapieën (met Q10, L-Carnitine en D-Ribose) aan hun behandelingen toe te voegen, bemerkten ze een verbazingwekkend resultaat: noodzakelijke ziekenhuisopnames voor hun hartpatiënten namen in aantal sterk af.

In het nu volgende uittreksel van hun boek "Reverse Heart Disease Now" vertellen deze vooruitstrevende artsen hoe zij D- Ribose toepassen in hun behandelingen van patiënten die lijden aan een coronaire hartziekte, aan hartfalen of aan perifere vaatziekten.(etalagebenen) Hun indrukwekkende resultaten luiden een nieuw tijdperk in van preventieve cardiologie die gebruikt maakt van geïntegreerde behandelingen om hartziekten te voorkomen of te genezen.

D-Ribose is een nieuwe telg aan het front van voedingssupplementen die als een voorloper van ATP (adenosine triphosphate) zieke harten snel van extra energie voorziet.

Het publiek heeft nog niet veel over D-Ribose gehoord, maar de professionele voedingsdeskundigen des te meer. Elke lichaamscel maakt D-Ribose aan, maar in een laag tempo en in kleine hoeveelheden. De lever, de bijnieren en de vetcellen produceren het meeste, genoeg om te helpen bij de productie van hormonen en vetzuren.

Rood vlees, met name kalfsvlees zijn de voedingsmiddelen die de hoogste concentratie bevatten, maar ook dat is niet genoeg om te voldoen aan de behoefte van met name mensen met gezondheidsproblemen. Het hart, de skeletspieren, de hersens en het zenuwweefsel maken, als ze in goede vorm zijn, net genoeg aan om aan hun eigen dagelijkse behoefte te voldoen. Helaas hebben deze organen niet de mogelijkheid om snel extra te produceren als ze door stresssituaties zoals een verstoorde doorbloeding en zuurstofgebrek (ischemie), juist meer nodig hebben. Als deze beide situaties chronisch zijn, zoals bij hartziekten, dan kunnen de cellen niet genoeg D-Ribose produceren.

De dokter als proefkonijn.

Toen Dr. Roberts over D-Ribose hoorde ging er een lichtje bij hem branden. Hij had gedurende een bepaalde tijd in zijn medische praktijk Q10 en L-carnitine gebruikt om de energiestofwisseling bij hartpatiënten op te krikken, maar noch door Q10, noch door L-carnitine gelukte hem dat. Hij vroeg zich af of D-Ribose de missing link kon zijn.

Voor dat hij het bij zijn patiënten probeerde, besloot hij om zelf eerst proefkonijn te zijn. Als marathonloper was hij bekend met het belang van herstel van de energie-voorziening. Het is de afnemende ATP voorziening die pijn veroorzaakt, evenals verwondingen, stijfheid en vermoeidheid die ontstaan bij trainingen voor lange afstanden. Hij merkte dat inname van D-Ribose vóór en ná een wedstrijd deze problemen voorkwam. De spierpijn en uitputting die na een dag of twee, drie normaal verschenen, bleven achterwege. Hij was niet langer dodelijk vermoeid in de dagen na een harde training. Hij was overtuigd.

In ernstige gevallen was de verbetering van zuurstofvoorziening alléén niet genoeg. De cellen hadden gebrek aan CoQ10 en carnitine, maar nog veel meer aan de grondstof voor ATP, D-Ribose. Hij gaf zijn patiënten die leden aan angina en hartfalen D-Ribose en zij toonden na korte tijd al verbetering in de hartfunctie, het vermogen om te bewegen, en vermoeidheid. Kortom, de kwaliteit van leven nam toe. Hij werd om raad gevraagd door collega's en al spoedig gaf hij colleges over de werking van D-Ribose.

De werking van D-Ribose.

Ischemie is er de oorzaak van dat het hart tot 50% van zijn ATP voorraad verliest. Zelfs als de bloedvoorziening en het zuurstofgehalte weer normaal worden dan kan het wel enkele weken duren voor een overigens gezond hart zijn energievoorraad weer heeft opgebouwd en de diastolische hartfunctie (onderwaarde bij de bloeddruk)weer normaal is. In dierproeven is gebleken dat bij een gebrek aan zuurstof, D-Ribose de energievoorziening en de diastolische hartfunctie in enkele dagen weer op een normaal niveau kan krijgen. Patiënten met een coronaire hartziekte die behandeld worden met D-Ribose vertonen binnen een week een aanmerkelijke verbetering ( minder symptomen en een beter bewegingscapaciteit).

Diverse factoren geven aan welke patiënten baat hebben bij het gebruik van D-Ribose en welke de juiste dosis is. De leeftijd speelt hierbij ook een rol. Het is aannemelijk dat 20 - 25% van de mensen boven 45 jaar, zowel mannen als vrouwen, tekenen vertonen van een slechte diastolische hartfunctie (een "stijve"hartspier) en het risico lopen om later te gaan lijden aan hartfalen. Dit geldt speciaal voor mensen met een te hoge bloeddruk, maar ook voor mensen die statines gebruiken om hun cholesterol te verlagen, en ook voor vrouwen die een slecht werkend mitralisklep ( klep tussen linker boezem en linker kamer/WAK) hebben. Voor al deze mensen geeft aanvulling met D-Ribose een vergroting van de energievoorziening voor het hart en herstel van een normale diastolische hartfunctie.

Het is ook bekend dat de gezondheid van de mitochondria afneemt als we ouder worden. Daardoor kan zelfs een geringe metabolische stress bij oudere mensen een dramatisch effect hebben op de energievoorziening van de lichaamscellen. m.n. van die van het hart.

Hartpatiënten die medicijnen krijgen voor een krachtiger hartwerking, zijn ook zeer gebaat bij D-Ribose. Deze medicijnen, bekend als inotrope geneesmiddelen, laten het hart krachtiger pompen. Dit veroorzaakt een aanzienlijke aanslag op het vermogen van het hart om de metabolische stress aan te kunnen. Langdurige behandeling met medicijnen, putten de energiereserve van het hart uit. Patiënten met hartfalen, chronische kransslagaderproblemen moeten D-Ribose nemen om het energie verslindende effect van deze inotrope medicijnen, zoals digoxine,(verbetert de pompkracht van het hart, maar kan in combinaties met andere medicijnen vergiftigingsverschijnselen geven/WAK) te verminderen. Onderzoeken hebben aangetoond dat D-Ribose de nadelen van deze medicijnen vermindert zonder de goede werking te beïnvloeden.

Patiënten met hartproblemen die constant lijden onder de symptomen, geraken in een situatie van een verminderde energieproductie, zijn voortdurend moe, zwak en raken steeds verder achterop. Deze personen ontwikkelen ongetwijfeld hartfalen en een nog slechtere energievoorziening voor hun hart. Herstel van het energieniveau kan alleen maar plaatsvinden door de werking van D-Ribose.

We kunnen het effect van de suppletie met D-ribose niet overschatten als het over de energie-voorziening gaat. Elk lichaamsweefsel dat sterk afhankelijk is van een aerobische energievoorziening, zoals het hart en de spieren, zullen ernstig getroffen worden door een gebrek aan zuurstof. Het probleem is een gebrek aan ATP. De oplossing: Dat gebrek aanvullen.

Fibromyalgie patiënten zijn chronisch vermoeid en hebben last van pijn in de spieren, en stijfheid, wat samenhangt met een tekort naan cellulaire energie. We weten dat patiënten die lijden aan fibromyalgie en het chronisch vermoeidheidssyndroom een gebrekkige ATP-stofwisseling hebben, waarom ze D-ribose moeten gebruiken.

Anders dan bij andere voedingsstoffen, kunnen we bij D-Ribose niet spreken van een eigenlijk gebrek in lichaamsweefsels. Gebrek heeft betrekking op concentraties van voedingsstoffen die beneden normaal zijn in de lichaamscellen. D-Ribose wordt echter, anders dan voedingsstoffen, niet opgeslagen in lichaamsweefsels. De concentratie D-Ribose kan variëren al naar behoefte. Er is in het lichaam geen "normale" D-Ribose-waarde. De cellen moeten zelf D-Ribose aanmaken in een hoeveelheid die afhankelijk van de behoefte op dat moment. En hier begint het probleem, omdat de aanmaak van D-Ribose een langzaam en tijdrovend proces is in alle lichaamscellen.

De opkomst van D-Ribose.

Tot 1944 werd R-Ribose beschouwd als een vast bestanddeel van het DNA en RNA die daarbuiten weinig betekenis had voor het lichaam. Maar een aantal onderzoeken, culminerend in 1957, maakten duidelijk dat deze suikermolecuul een rol speelde in een belangrijk stofwisselingsproces met de naam "pentose fosfaat reactie". Deze reactie is zeer belangrijk voor de opwekking van energie, de productie van genetisch materiaal en het leveren van stoffen die nodig zijn voor het maken van vetzuren en hormonen.

Het belang van D-Ribose voor een goed functionerend hart werd ontdekt door de arts Heinz-Gerd Zimmer van de Universität von München. In 1973 bracht hij naar buiten dat harten die een tekort aan energie hadden, sneller konden herstellen als vóór of direct ná een ischemie (zuurstoftekort), D-Ribose werd gegeven. Vijf jaar later ontdekte hij hetzelfde effect in skeletspieren en hij toonde voor de eerste keer aan dat medicijnen die het hart krachtiger deden kloppen een energieverslindend effect hadden (inotropische stoffen). Dit kon verminderd worden als tegelijk met die medicijnen D-Ribose werd gegeven. Zimmer en zijn collega's toonden later aan dat D-Ribose het noodzakelijke element was in het herstellen van een energietekort bij ischemisch weefsel, wat zonder D-Ribose niet ging. De ontdekkingen van Zimmer ontketenden een stortvloed aan research op mensen, ratten, konijnen, marmotten, honden en zelfs kalkoenen, allemaal met hetzelfde resultaat. Het gebruik van D-Ribose versnelde aanmerkelijk het herstellen van de energie bij ischemie, bij cardiomyopathie en van de skeletspieren en het verbeterde de hele lichamelijke toestand. Daarnaast werden er nog onderzoeken gedaan met verschillende medicijnen voor het hart, ook die tegenwoordig nog gebruikt worden. Het was duidelijk dat D-Ribose geen enkel nadelig effect op deze medicijnen had, maar in veel gevallen de werking nog verbeterde.

De meest duidelijke bevindingen van de onderzoeken onderstreepten de geweldige effecten van D-Ribose bij de verbetering van de energievoorziening en bij het terugkrijgen van een normale diastolische hartfunctie. Een klinisch onderzoek van Zimmer en collega's in 1992 toonde aan dat hartpatiënten die D-Ribose kregen, beter hun lichaamsbeweging konden verhogen en geen last meer hadden van angina pectoris. Na deze belangrijke onderzoeken bij hart- en vaatziekten, zijn ook belangrijke toepassingen aangetoond bij herstel na een hartoperatie, bij hartfalen en behandeling bij neuromusculaire ziekten. Ook het herstel van een energiegebrek bij skeletspieren en de controle over de vorming van vrije radicalen bij weefsels die lijden onder een zuurstofgebrek

In 2003 verschenen diverse opvallende publicaties. In één van die werd gemeld: " D-Ribose verbetert de diastolische functie van het hart, verbetert het vermogen van lichaamsbeweging en verhoogt aanmerkelijk de kwaliteit van leven". Veel onderzoekers hadden hun kennis over gezonde harten en suppletie met D-Ribose uitgebreid. De onderzoeken gaan nog steeds door, wereldwijd. Hoewel er veel wetenschappelijk bewijs is, zijn nog maar weinig artsen op de hoogte van de werking van D-Ribose.

D-Ribose als supplement wordt gemakkelijk vanuit de darm opgenomen in de bloedstroom. De hoeveelheid die je dagelijks moet innemen hangt af van wat je wilt bereiken, c.q. Welke toestand van het hart (wat betreft energie) wil je normaliseren.

Onderzoeken aan de University of Missouri hebben aangegeven dat zelfs hele kleine doses van ongeveer 5 gram de energieproductie in de spieren al met 100% verhoogt.

Het meest verbazingwekkende is dat de energiereserves nog vergroot worden als de spieren actief aan het werk zijn. Vroeger dacht men dat de energie-hoeveelheid alleen vergroot kon worden als de spieren in rustwaren.

Als je de juiste dosis inneemt dan moet je dat al snel merken. Zoveel te slechter de energievoorziening is, zoveel te eerder merk je verbetering.

Hartpatiënten moeten de juiste dosis wel elk dag nemen, als je een paar dagen overslaat merk je al snel dat het weer slechter gaat.

Een globale aanbevolen dosis:

* 5 gram (1 maatschepje) dagelijks als je hartproblemen wilt voorkomen, of als je zware lichamelijke inspanning moet leveren.

* 10-15 gram dagelijks als je lijdt aan hartfalen of aan een cardiovasculaire - of perifeervasculaire (etalagebenen) aandoening lijdt. Ook als je herstellend bent van een hartaanval of een hartoperatie of voor de behandeling van angina pectoris

* 15-30 gram per dag als je lijdt aan een erge vorm van hartfalen of wacht op een harttransplantatie. Deze hoeveelheid ook personen die lijden aan fibromyalgie of aan een neuromusculaire ziekte.

Het beste is om hogere doses dan 5 gram over de dag te verdelen (tijdens de maaltijden). Bij zware lichamelijke inspanning kun je ook vòòr en nà het werk 5 gram nemen.

Als je voelt dat de symptomen verbeteren kun je de dosis ook langzamerhand een beetje verlagen. Mogelijk kun je bij ribose gebruik ook de dosis van de reguliere medicijnen verlagen, maar dat moet je met je arts overleggen

Bijwerkingen.

In onderzoeken is duidelijk aangetoond dat D-Ribose volkomen veilig is. Hoewel er geen contra-indicaties bij volwassenen zijn, wordt toch aangeraden dat zwangere vrouwen D-Ribose tijdens de zwangerschap mijden en ook jonge kinderen moet men het niet geven omdat voor deze groepen geen voldoende research beschikbaar is.

Insuline-afhankelijke diabetici wordt aangeraden met hun arts te overleggen omdat D-Ribose de bloedsuikerspiegel kan verlagen..

Een enkele keer is als bijwerking een lichte hoofdpijn gerapporteerd als grote doses (10 gram of meer) op de nuchtere maag werden ingenomen.

Interacties met andere medicijnen zijn niet gerapporteerd.

Uittreksel uit het boek"Reverse Heart Disease Now"van Stephen Sinatra MD en James Roberts MD ( John Wiley & Sons, Inc., Hoboken, New Jersey, 2007

WAK